Piše: Sreten VUJOVIĆ. za radioskala
Tekst akademika Vujovića prenosimo na negovom materinjem jeziku.
Ovih dana u fokusu pažnje crnogorske javnosti je izgradnja kolektora u Botunu, protesti građana u vezi sa tim i šatori, kao nekada ispred Skupštine Crne Gore! Samo ovi šatori su impresivniji (SMB), nijesu šaroliki, i još se ne peku krmad! Ne želeći ulaziti u (ne)opravdanost protesta, čudilo me kuđ se „đeo“ uplakani Vladislav Dajković, predśednik neke fiktivne „slobodne Crne Gore“ (oslobođene Crnogoraca najvjerovatnije), da pušti neku suzu nad zlehudom sudbinom Zete! Međutim desilo se nešto još bolje! Trljam oči, i ne mogu vjerovati da je napravio ono što ni engleskim kolonizatorima nije uspjelo! Preselio je Zulu narod iz južne u śevernu Afriku, izjavivši: „Hiljade ljudi na današnjem protestu u Botunu nisu Zulu ratnici sa sjevera Afrike…“ Da ostavimo po strani tu „sitnicu“ je li Zulu narod sa śevera ili juga Afrike jer radi se „samo“ o Dajkovićevoj grešci u geografskoj kalkulaciji od oko 8.000 kilometara vazdušne linije (serpentinama bi to bilo mnogo duže)! Ovđe više zabrinjava što „Dajko“ pominje Zulu narod kao sinonim za divljaštvo, pa bi po toj „logici“ kralj Shaka Zulu, kao redovnu užinu, konzumirao makar tri „reš“ pečene posrbice!
Elem, engleski kolonizatori nijesu namjeravali „civilizovati“ Zulu narod! U žiži njihovih interesa je bilo proširenje teritorija, kontrola resursa, politička dominacija i ekonomska eksploatacija. Po toj iskrivljenoj „logici“ nacionalni Crnogorci se mogu komotno porediti sa Zulu narodom (dobar dio Zećana ne). Bitna razlika je što kvislinge Dajkovićevog tipa, ne interesuju samo pomenuti resursi već, istorija, kultura i sve što tom pojmu pripada! Jednom riječju upregnuti su od suśednih kolonizatora da izvrše apsolutni asimilatorski kulturocid ovih prostora. I još je ponešto slično. U kolonijalnoj propagandi 19. vijeka Zulu narod je prikazivan kao društvo „divljih“ i „surovih ratnika“, analogno Crnogorcima, „glavośekovićima“, ili kako bi Nikola Pašić kazao „gologuznicima“, kojima su se vratovi nenormalno izdužili u naporu da vide stiže li hrana iz Srbije!
Vratimo se ipak „zulu“ Dajkoviću, koji nije shvatio da je Zulu kultura jedna od najkompleksinijh i kulturno najraskošnijih zajednica južne Afrike (ne śeverne). Danas, u vrijeme globalne informatike, uz pomoć tzv. vještačke inteligencije, nije problem doći do podataka u rekordno kratkom roku, s tim što je i za provjeru takvih podataka, potrebno, opšte obrazovanje, makar nekadašnje osmoljetke!
Baš kao što su nekada kolonizatori slikali afrička domorodačka društva kao inferiorna, tako se i propaganda „Srpskog sveta“ trudi prikazati Crnogorce, kao društvenu devijaciju, kojoj trebaju „fabrička podešavanja“ da bi se vratili „izvornom njegoševskom srpstvu“! U modernom vremenu postoji još jedna analogija sa Južnom Afrikom, a to je aparthejd politika u odnosu na nacionalne Crnogorce! „Crnci i Crnogorci“ po drugi put! Eto ima i nečega sličnoga sa Zulu civilizacijom, kojoj su se željeli osporiti svi kulturni, intelektualni i politički doprinosi, preko zanemarivanja povjesnice i njenih činjenica. Nije „Dajko“, izgleda, uzalud napravio „Zulu seobu“ i to bez traktora, za razliku od Slobodana Miloševića!
Da svemu ovome dodam i to da je Kraljevstvo Zulu imalo visok stepen institucionalne organizacije, koja bi i danas mogla poslužiti kao sjajan obrazac, administrativne, savjetodavne i vojne sofisticiranosti, a ona se izučava na mnogim modernim vojnim studijama, što potvrđuje njenu valjanost.
Zulu društvo ima takođe veoma razvijenu kulturnu i filozofsku dimenziju, kod koje je fundamentalno etičko načelo ubuntu tumačeno kao „čovjek postaje čovjekom kroz druge ljude“!
Ima li toga u „srpskom svetu“, Dajkoviću?
Tekst akademika Vujovića prenosimo na negovom materinjem jeziku.
